Lucy Maud Montgomery

 

 

Lucy Maud Montgomery zapisała się w pamięci czytelników nie tylko jako utalentowana pisarka, ale również jako wielka idealistka dążąca ku obranym celom.

 

Urodziła się 30.XI. 1874 r. w małym miasteczku Clinton, malowniczo położonym na Wyspie Księcia Edwarda.

 

Gdy Maud miała niespełna dwa lata jej matka, Klara Woolner Macneill (panieńskie nazwisko) zmarła na gruźlicę. Po jej śmierci mała Maud musiała zamieszkać z dziadkami, Aleksandrem i Lucy Macneillami w Cavendish.

 

Jej ojciec, Hugh John Montgomery zaczął się wtedy imać różnych zajęć. Mimo to starał się również utrzymywać stały kontakt z córką, która bardzo go potrzebowała. U dziadków Maud brakowało zrozumienia i czułości. Babcia była dla niej surowa, lecz mimo to ją kochała. Była dzieckiem wrażliwym, intensywnie przeżywającym dosłownie wszystko. Mimo licznej, dalszej rodziny, pełnej ciotek i kuzynów, Maud czuła się osamotniona. Dziadkowie izolowali ją od rówieśników, dlatego jej jedynym „towarzystwem” były książki i ich bohaterowie.

 

Gdy była małą dziewczynką już bardzo dobrze czytała i to było jej pasją. Czytała wszystko, co wpadło jej w ręce.

 

Już w wieku kilkunastu lat, Maud była zdolną pisarką. Początkowo były to biografie lalek i kotów, opisy ulubionych zakątków wizyt towarzyskich, recenzje przeczytanych książek. W szkole na lekcjach matematyki i gramatyki pisywała „wierszydła”. Były to przeważnie wierszyki o nauczycielach i kolegach. Nieco później zaczęła pisać liryki i poematy, które wysyłała, niestety bez powodzenia, do różnych gazet.

 

Występowała również jako recytatorka. Jednak jej talent nie został jeszcze całkowicie odkryty. Te drobne osiągnięcia były tylko zapowiedzią przed wielką karierą, która czaiła się na młodą Maud.

 

W wieku szesnastu lat wyjechała do Prince Albert, gdzie mieszkał jej ojciec. Tam uczęszczała do szkoły średniej.

 

Po raz pierwszy przyjęto jej wiersz i wydrukowano go na pierwszej stronie gazety Patriot. Chociaż nie czuła się szczęśliwa w Prince Albert, ten rok Maud uważała za udany. Opublikowała kilka wierszy i artykułów, była z siebie zadowolona.

 

Po ukończeniu College’u w Charlottetown zaczęła nauczać w szkole w Belmont, a potem w Lower Bedeque. Żeby móc pisać wstawała o świcie i przy kominku przed pójściem do szkoły doskonaliła swoje umiejętności. W 1895-96 Montgomery studiowała literaturę w Dalhouse University w Halifax.

 

Po dwóch latach pracy w szkole dostała posadę redaktorki. Podczas tych kilku lat wypełnionych obowiązkami znalazła również czas na pisanie. „Kocham to! Uwielbiam wymyślać historie, siedzieć przy oknie w moim pokoju i z powietrza wyczarowywać wiersze”. Opublikowała sporo utworów i za niektóre z nich dostała nawet wynagrodzenie.

 

Praca korektorki była żmudna, ale Maud ją polubiła. Doskonale wywiązywała się ze swojego zadania. Próbowała znaleźć również czas na pisanie, dlatego ciągle była zabiegana i przemęczona.

 

W marcu 1898 roku zmarł dziadek i Maud zrezygnowała z pracy, żeby zaopiekować się samotną babcią. Przez 13 lat Maud wykonywała bardzo prozaiczne, codzienne czynności: gotowała, sprzątała, szyła, remontowała dom, uprawiała ogród. W wolnych chwilach zamykała się w swoim pokoju i pisała opowiadania, wiersze i listy do przyjaciół. To był jej prawdziwy świat. Dopiero śmierć babci uwolniła ją od obowiązków domowych i rodzinnych.

 

W 1904 r. Maud zaczęła pracę nad powieścią: „Ania z Zielonego Wzgórza”. Główną inspiracją do napisania utworu były jej dziewczęce doświadczenia. Gdy po ponad roku skończyła, oferowała ją pięciu wydawnictwom – wszystkie odmówiły. Rozczarowania włożyła rękopis do starego pudełka i zapomniała o nim. Po roku Maud przypadkowo znalazła powieść i przerobiła ją. Spróbowała jeszcze raz i udało się, powieść została przyjęta.

 

W 1908 r. ukazała się na rynku. L. M. Montgomery podchodziła do tej książki sceptycznie i nie spodziewała się ogromnego sukcesu, który miał wkrótce nastąpić. Gadatliwa, rudowłosa sierota od razu zyskała niebywałą popularność.

 

Powieść odniosła wielki sukces. Zaczęły się przyjęcia, zapraszanie Maud na bale i spotkania. Wielu słynnych ludzi gratulowało jej sukcesu i talentu. L. M. Montgomery stała się słynną na całym świecie pisarką, ogólnie szanowana i cenioną.

 

W wieku 32-lat Maud postanowiła uporządkować swoje życie uczuciowe i osobiste. Za życia babci nie miała czasu myśleć o małżeństwie.

 

Piątego lipca 1911 r. Maud wyszła za mąż za pastora, Ewana Macdonalda. Po podróży poślubnej, wraz z mężem udała się do parafii w Leaskdale. Maud, jako młoda małżonka, pastorowa i znana pisarka miała masę obowiązków. Organizowała spotkania z wiernymi, wieczorki, kiermasze, spotkania Misyjnego Koła Kobiet czy Stowarzyszenia Młodzieży. Czasami prowadziła wykłady na różne, aktualne tematy.

 

Często pomagała młodzieży wystawiać sztuki. A więc brała czynny udział w życiu kościoła. Oprócz tego dochodziły obowiązki związane z domem, szczególnie wtedy, gdy na świat przyszli synowie Maud, Chester i Stuart. Jednak starała się znaleźć czas na pisanie i czytanie książek. W 1926 r. pastorostwo przeniosło się do Norval.

 

Lucy Maud Macdonald (Montgomery) zmarła 24 kwietnia 1942 r. Pod koniec życia napisała dwa krótkie listy do swoich przyjaciół. W nich zdradziła długo chowaną tajemnicę o chorobie męża, która leżała jej na sercu. Miała piękny pogrzeb, na którym odczytano kilka z jej utworów. Pochowana została na cmentarzu w rodzinnym Cavendish.

 

Mała ciekawostka - w jej pamiętnikach z 1898 widnieje zapis o jedynej chyba polskiej książce, którą kiedykolwiek przeczytała - "Quo Vadis", ówczesnej powieści roku.

 

 

 

 

 

 

Twórczość Lucy Maud Montgomery:

 

 

Powieści:

• 1908 - Ania z Zielonego Wzgórza (Ania, cz.1)
• 1909 - Ania z Avonlea (Ania, cz.2)
• 1910 - Dziewczę z sadu
• 1911 - Historynka (Historynka, cz.1)
• 1913 - Złocista droga (Historynka, cz.2)
• 1915 - Ania na Uniwersytecie (Ania, cz.3)
• 1917 - Wymarzony dom Ani (Ania, cz.5)
• 1919 - Dolina Tęczy (Ania, cz.7)
• 1921 - Rilla ze Złotego Brzegu (Ania, cz.8)
• 1912 - Opowieści z Avonlea (Ania, cz. 9)
• 1920 - Pożegnanie z Avonlea (Ania, cz. 10)
• 1923 - Emilka ze Srebrnego Nowiu (Emilka, cz.1)
• 1925 - Emilka dojrzewa (Emilka, cz.2)
• 1926 - Błękitny Zamek
• 1927 - Emilka na falach życia (Emilka, cz.3)
• 1929 - Czarodziejski świat Marigold
• 1931 - W pajęczynie życia
• 1933 - Pat ze Srebrnego Gaju (Pat, cz.1)
• 1935 - Pani na Srebrnym Gaju (Pat, cz.2)
• 1936 - Ania z Szumiących Topoli (Ania, cz.4)
• 1937 - Jana ze Wzgórza Latarni
• 1939 - Ania ze Złotego Brzegu (Ania, cz.6)

Autobiografie i pamiętniki:

• 1917 - The Alpine Path: The Story of My Career
• 1985 - Krajobraz dzieciństwa: Pamiętniki
• 1985 - Uwięziona dusza: Pamiętniki
• 1987 - Chwile smutku, chwile szczęścia
• 19?? - Godzina cieni

 

Galeria Lucy Maud Montgomery

 

http://www.tickledorange.com/LMM/LMMGallery.html

 

 

Ciekawe strony :

 

http://www.lmmontgomery.ca

http://www.gutenberg.org/etext/45

http://www.anne3.com

http://www.tickledorange.com/LMM

http://www.pinezka.pl/content/view/795/210